مقایسه تأثیر روش های چند حسی فرنالد و اورتون-گیلینگهام در بهبود مهارت خواندن دانش‌آموزان نارساخوان‌

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش آموزشی چندحسی فرنالد و اورتون-گیلینگهام بر عملکرد خواندن دانش­آموزان نارساخوان پسر و دختر پایه دوم و سوم ابتدایی بود. روش پژوهش از نوع شبه­آزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) با پیش­آزمون و پس­آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش­آموزان نارساخوان مراجعه­کننده به مرکز اختلالات یادگیری ابن­سینا شهر کرج بود که به شیوه نمونه­گیری تمام شمار 21 نفر گزینش و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (7  نفر روش فرنالد، 7  نفر روش اورتون-گیلینگهام و 7 نفر گروه گواه) جایگزین شدند. سپس آزمون تشخیصی خواندن شفیعی و همکاران روی هر سه گروه به عنوان پیش­آزمون اجرا گردید. دو گروه آزمایش به مدت 7 جلسه 30 دقیقه­ای به طور انفرادی با روش­های چند حسی فرنالد و اورتون -گیلینگهام آموزش دیدند و در پایان مداخلات، آزمون تشخیصی خواندن روی هر سه گروه اجرا گردید و خطای خواندن سه گروه در پیش­آزمون و پس­آزمون با استفاده از روش تحلیل کواریانس مقایسه شد. یافته­ها نشان داد مداخله روش فرنالد و اورتون-گیلینگهام منجر به تفاوت معنی­دار بین دو گروه آزمایش و گواه شده است. مقایسه­های زوجی نشان داد که بین میانگین نمرات پس­آزمون خواندن دو گروه فرنالد و اورتون-گیلینگهام نیز تفاوت معنی­داری وجود دارد. یافته­های پژوهش نشان داد که آموزش روش فرنالد نسبت به روش اورتون-گیلینگهام  بر عملکرد خواندن دانش­آموزان نارساخوان سودمندتر است.